“Als kok in de ouderenzorg kook je niet alleen, je zorgt mee.”

Ellen Verwegen is horecakok bij BrabantZorg locatie Compostella in Zeeland. We spreken Ellen over hoe het is om te werken als kok in de ouderenzorg.

Ellen heeft van jongs af aan altijd in de horeca gewerkt. Ze is begonnen in de afwas en werd al snel kok. Haar carrière als kok bij BrabantZorg begon op locatie Sint Petrus in Boekel en sindsdien heeft ze op veel verschillende plekken ouderen mogen laten genieten van haar gerechten.

Het mooiste aan kok zijn in de zorg

"Het mooiste is het zien van tevreden gezichten. Mensen die écht genieten van het eten dat je maakt, dat is goud waard! We maken alle gerechten vers in de keuken. Je ruikt de geur, ziet hoe de bewoners reageren, je proeft de sfeer en je krijgt direct waardering terug, want je hebt contact met de bewoners. Voor hen is het eten een feestje, één van de momenten op de dag waar ze naar uitkijken. Dat maakt het zo bijzonder."

“Er is veel contact met bewoners en dat maakt het werk waardevol."

De kracht van een goed bord eten

"Ik heb niet één mooie herinnering, niet één specifiek moment, maar juist die kleine dingen blijven hangen. Een extra toefje slagroom op het toetje, een soepballetje extra omdat iemand er zo dol op is. Dat soort kleine dingen maken mensen zó blij. Soms vraag ik: 'Wie wil er extra slagroom?' Dan maak je er echt iets gezelligs van.”

Het komt ook nog weleens voor dat bewoners geen eetlust hebben en dus eigenlijk niet willen eten. Laatst was er een nieuwe bewoner die weinig had gegeten. Dan kijk ik de volgende dag extra goed, praat ik met hem en vraag ik of het wel smaakt. Als hij dan wéér weinig eet, dan overleg ik met de collega’s in de zorg. Soms helpt appelmoes erbij of moet het vlees fijner worden gesneden of gemalen. We letten daar met het hele team goed op. Signalen pikken we samen met de gastvrouwen snel op."

“Iedereen mag meepraten, ideeën aandragen en dat werkt heel fijn.”

Ellens lievelingsgerecht

"Ik ben echt een toetjes mens! Geef mij maar ijs, bavarois, of iets met slagroom. Daar kun je me ’s nachts voor wakker maken. Maar ik hou van veel dingen. Eten is voor mij heel belangrijk. Het moet een feestje zijn, hoe klein ook.” 

Met een lach naar huis

Ellen vertelt dat ze eigenlijk iedere dag wel met een lach op het gezicht naar huis gaat. "We hebben een heel leuk team en draagt bij; of je rauwkost snijdt, een dessert opmaakt of de afwas doet. Alleen red je het niet. Samen zorgen we ervoor dat het bordje klopt én dat mensen er blij van worden."